Het was een doordeweekse middagsessie. Een broodje, een korte lezing, wat gesprekken tussendoor. Maar het onderwerp – rouwen op het werk – bleef hangen. De 'Broodje Aap-sessie' van 14 oktober 2025 met Lore Vonck, coördinator van Werkgroep Verder na Zelfdoding, raakte het hart. Rouw stopt niet aan de deur van de werkplek. Het reist mee. Elke dag.
Tijdens haar toelichting deelde Lore Vonck een reeks uitspraken die mensen in rouw vaak te horen krijgen. Zinnen die meestal goedbedoeld zijn, maar in de praktijk pijn doen: “Je moet de draad weer opnemen.” “Hou je emoties voor thuis.” “Ben je daar nu nog mee bezig?” “Het leven gaat verder.” Ze klinken als aanmoedigingen, maar ze leggen druk op iemand die vooral probeert overeind te blijven. Ze suggereren dat verdriet tijdelijk hoort te zijn, terwijl rouw geen taak is die je kan afronden.
Lore verwoordde het scherp, en mild tegelijk: “Rouw laat zich niet wegzetten. Het is geen fase, geen taak, geen project met een deadline. Je moet het niet loslaten. Je leert het dragen.”
Rouw is de reactie op een verlies van iemand of iets waarmee je een betekenisvolle band had. Het is uniek, persoonlijk en veranderlijk. Geen rechte lijn, maar een proces dat hoofd, lichaam en gedrag raakt. Vermoeidheid, concentratieproblemen, spanningsklachten of piekeren zijn er vaak onderdeel van. Uit onderzoek van VLESP (2020) blijkt dat in de eerste zes maanden na verlies meer dan 90 % van de rouwenden concentratieproblemen ervaart, bijna 85 % slaapproblemen heeft en meer dan 95 % spanningsklachten ondervindt. Cijfers die tonen dat rouw zowel fysiek en mentaal zwaar doorwerkt.
Rouw vraagt geen therapie of snelle oplossingen maar vooral tijd, mildheid en nabijheid. In het eerste jaar is het meestal niet helpend om rouw te ‘behandelen’: het gaat niet om genezen, maar om leren leven mét het verlies. Pas wanneer iemand na langere tijd vastloopt, kan extra hulp zinvol zijn.
Rouw is bovendien een sociaal proces. Hoe de omgeving reageert, bepaalt mee hoe iemand het verlies verwerkt. “Een plekje geven” is geen eindpunt, maar een levenslange beweging.
Terugkeren naar het werk voelt voor velen als een sprong in koud water. Komt er ruimte voor een zucht, of moet je meteen vooruit? VLESP-cijfers tonen dat de meerderheid van de rouwenden zich na enkele weken opnieuw aan het werk zet, vaak nog midden in een storm van emoties en fysieke klachten. Dat is geen zwakte, maar een normale reactie op verlies.
“Bij mijn terugkeer zei één handdruk meer dan duizend woorden.”
Rouw vraagt geen oplossingen. Het vraagt erkenning – iemand die niet schrikt van je stilte, maar gewoon naast je blijft staan.
Rouw stopt ook niet na enkele weken of maanden. Het verandert van vorm, maar blijft aanwezig, soms zacht op de achtergrond, soms opnieuw scherp op bepaalde momenten. Een verjaardag, een collega die vertrekt, een lied op de radio: kleine dingen kunnen het verlies plots weer dichtbij brengen. Daarom is langdurige mildheid zo belangrijk, ook in de maanden en jaren na het verlies.
De definitie maakt het expliciet: rouw gaat over verlies van iemand of iets. Op de werkvloer zien we dus ook rouw bij bijvoorbeeld een relatiebreuk, een gezondheidsdiagnose, vruchtbaarheids- of kinderwensverlies, mantelzorg, migratie, of het verlies van een job of team. Die rouw verdient net zo goed erkenning en ruimte, omdat ze evenzeer impact heeft op focus, energie en draagkracht op het werk.
Ruimte maken voor rouw is een vorm van leiderschap. Het oogst vertrouwen en zorg, versterkt de verbondenheid én de werkbaarheid in een team. Zo’n beleid hoeft niet zwaar te zijn – menselijke, praktische afspraken maken vaak het grootste verschil.
Rouw na zelfdoding is vaak extra ingrijpend. Naast verdriet zijn er soms gevoelens van schuld, vragen, onmacht of schaamte. Daarom zijn zorgvuldige communicatie, veiligheid en afstemming cruciaal. Lore Vonck benadrukte dat een goed draaiboek en nabije opvolging het verschil maken.
Rouw komt vaker voor op de werkvloer dan we denken. Onderzoek toont hoe diep het ingrijpt – mentaal, emotioneel én fysiek. Maar rouw stopt niet na enkele weken of na de terugkeer op het werk: het blijft meebewegen, soms subtiel, soms intens. De oplossing ligt niet in snelle antwoorden, wel in aandacht, afstemming en zachtheid. Laten we stoppen met te vragen om rouw achter ons te laten. Vraag liever: “Hoe kan ik naast je blijven staan terwijl je dit draagt?” Dat is collegialiteit. Dat is zorg. Dat is waardig werk.
Verder lezen & doen: Waardevol Werk – Rouw op het werk
door Cindy Mees | Projectbeheerder Levenslang Leren | verbinder, en creatieve leerfee bij VIVO vzw
Creatief inzetten op Levenslang Leren en Waardevol Werk in de Social Profit. Dat is mijn missie bij VIVO, na 20 jaar ervaring in verschillende functies in de Jeugdzorg. Ik ontwikkel werkvormen die leren tastbaar en verbindend maken, begeleid proefsessies voor teams die met de Goestinggenerator aan de slag willen en leid medewerkers op tot digihelpers : collega's die anderen ondersteunen bij digitale vragen op de werkvloer.
Daarnaast spijs ik de Facebookpagina Waardevol Werk met frisse inspiratie en help ik het online leerlabo van VIVO verder uit te bouwen. Altijd met de overtuiging dat leren ervaren, verbinden en groeien betekent – samen en creatief.
Vragen?
👉 Stuur mij gerust een berichtje!